دلم میخواست در دامان طبیعت ،در آغوش چمن ،در کنار چشمه ساری آیینه سان که میشود تصویر پرشور زندگی را در آن با چشم دل و جان دید. آنجا که نسیم روحبخش زندگی ، گیسوان بنفشه را به بازی گرفته و فضای لایتناهی از شمیم خوش نرگس آکنده شده است .در کلبه ای آراسته با گوهر محبت و مفروش شده از مهر ،پرنده کوچک عشق را که سالهاست در پس میله های قفس آهنین مادیت آوای محزون و اسرار آمیزی سر میدهد، ارمغانی دهم. ارمغانی آمیخته با پرواز و آن حدیث پرواز پرنده عشق است ؛حدیث رهایی!